a je prizemna i koju treba držati u pokornosti, dok se naposletku nije oglasio pevac i priveo ga razumu. „Pevac“ predstavlja glas savesti koja nam ne dozvoljava da lenčarimo i spavamo, već nam stalno govori: „Probudi se i ustani, spavalice.“ Petra je, dakle, probudio glas savesti kao neki pevac. Izlazeći iz dvorišta „kuće prvosveštenikove“, to jest, iz stanja oslepljenog uma i oslobodivši se neosetljivosti srca, Petar počinje gorko da rida. Dok je bio u „dvorištu“ oslepljenog uma nije mogao da plače, jer je bio bez osećaja, ali, čim je izišao, došao je k sebi