Ko je bio Kodrat

Kodrat je vjerovatno bio prvi hrišćanski apologeta, iz prve polovine 2. vijeka. U to vrijeme bilo je nekoliko ljudi sa ovim imenom, a Jevsevije Kesarijski poistovjećuje Apostolskog učenika Kodrata sa prorokom Kodratom: „Od onih koji su među njima bili slavni beše i Kodrat, za kojega se govori da je zajedno sa Filipovim kćerima bio proslavljen proročkim darovima, a i drugi su među njima po tome bili poznati, koji su imali prvo mjesto apostolskog nasleđa”. U trećem vijeku Dionisije Korintski ga navodi kao episkopa u Atini, koji je naslijedio mučenički postradalog episkopa Puplija. Jeronim (De viris ill. 19) ga poistovjećuje sa apologetom iz Atine.

Kodrat Apologeta, najvjerovatnije je bio Atinjanin i pritom episkop u svom gradu, koji je oko 125. godine predao lično svoju Apologiju caru Adrijanu, koji je te zime boravio u Atini.

Ostavio je djelo Apologija, kao odbranu hrišćanske vjere od „zlih ljudi”, koji su hrišćane optuživali za bezboštvo, jer se nisu priklanjali ondašnjoj religiji rimskog carstva. Ovo djelo bilo je sačuvano do 6. vijeka, a zatim joj se gubi svaki trag. Ostao je tek odlomak, koji je sačuvao Jevsevije Kesarijski, gdje potvrđuje da su neki od onih koje je Hristos vaskrsao živjeli do vremena Kodratovog.

Prevod

I
1. Pošto je Trajan vladao punih dvadeset godina bez šest meseci (98-117 g. po Hristu), Elije Adrijan je nasledio vladavinu (117-138. g. po Hristu). Njemu je Kodrat reč uputio i predao (125. u Atini), sastavivši apologiju (odbranu) za naše bogopoštovanje (hrišćansku veru): da neki zli ljudi pokušavaju da uznemiravaju naše (hrišćane). Do sada postoji kod mnogo braće, kao što je i kod nas spis, iz kojega se mogu videti sjajni dokazi pameti toga muža i (njegovog) apostolskog pravoverja.

2. A i sam on projavljuje svoju drevnost kroz ono što kazuje svojim rečima:
„A dela Spasitelja našeg uvek su bila prisutna, jer su bila istinita: izlečeni (od Njega), vaskrsnuti iz mrtvih, koji se nisu samo videli (pokazali) kao izlečeni i vaskrsnuti, nego i svagda prisutni; ne samo dok je Spasitelj bio prisutan, nego i kada je otišao (sa zemlje) bili su duže vremena, tako da neki od njih dostigoše i do naših vremena”.
(Jevsevije Kesarijski, Crkvena istorija 4, 3, 1-2).

(Preveo: Atanasije Jevtić)